
Głosi się, że u podstaw rzetelnego wychowania leży poważanie drugiego człowieka. Faktycznie wskazane jest respektować określonych reguł z uwagi na należyte zależności, dobre maniery stanowczo polepszają zależności międzyludzkie, upraszczają komunikację i przebieg najróżniejszych spraw. Gdy na domiar tego przyuważymy, iż pochodzenie wyrażenia savoire-vivre wywodzi SIĘ ze połączenia francuskich sformułowań „wiedzieć” i „życie”, wówczas będziemy mogli wyciągać wnioski, że to dobre zachowanie w sumie znaczy respektowanie wyznaczonych norm zachowania w celu poprawienia egzystowania w społeczności. Wobec tego wskazuje się, że to antyczni Grecy, którzy bez ustanku kroczyli do doskonałości byli prekursorami savoire-vivre. A ożywienie sztuki dobrego postępowania nastąpił w okresie renesansu, który tak mocno inspirował się klasyczną kulturą starożytnych. Nadzwyczajną uwagę do etykiety przykładano w dyplomacji i formalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Ale w drugiej połowie XX wieku statut etyczny zaczął również być uwzględniany w stosunkach biznesowych i oficjalnych spotkaniach w pozostałych domenach społecznych.
Norm savoire-vivre jest bardzo dużo, gdyż normy te odnoszą się do każdej dziedziny naszego życia. Przyjrzyjmy się choć kilku z nich, zwłaszcza tym, które nawiązują do naszego postępowania przy stole i relacji zawodowych. zwracamy się do wszystkich osób w towarzystwie z szacunkiem. Wyłączamy telefon, słuchamy wszystkich z atencją.
Jak się witać?
W naszej polskiej kulturze mężczyźni całowali na powitanie kobietę w rękę. Wespół z rozwojem etykiety na oficjalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego postępowania. Zawsze wypada podać rękę, ścisnąć ją lekko, nie potrząsając. Jeżeli osoby w towarzystwie są równorzędne pod względem pozycji zawodowej, to kobieta pierwsza wysuwa dłoń. Starsza osoba także ma pierwszeństwo przed młodszą. W spotkaniach biznesowych zaś nie liczy się płeć, ani wiek, lecz ranga. Pierwsza zawsze wita się osoba z najwyższym pozycją zawodową.
Savoire-vivre przy stole
Do stołu siadamy w miejscu ustalonym na ogół wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie krzyżujemy ich. Dłonie natomiast delikatnie opieramy o stół. Nasza postawa powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Sztućce z niewielką porcją jedzenia wkładamy na prosto do ust. Ważne jest, aby siedząc przy stole opanować równocześnie sztukę przyjemnej rozmowy i jednoczesnego konsumowania posiłku. Reguła wydaje się łatwa - adresujemy jakąś uwagę, lub kwestię do wspólbiesiadnika po prawej, nabieramy malutką porcję potrawy na łyżkę wkładamy do ust, konsumujemy i z pustą buzią rozmawiamy z sąsiadem po lewej. Ponownie nabieramy pokarm, konsumujemy i kontynuujemy rozmowę. Ten model może wydawać się sztuczny i bezrefleksyjny, ale ma on na celu uskutecznienie dwóch istotnych reguł - kulturalnego konsumowania ( i zjedzenia!) posiłku i równoczesnej miłej konwersacji z osobami towarzyszącymi. Pamiętajmy, iż nie otwieramy ust pełnych jedzenia.
Przyszykowaną na stole serwetkę rozwijamy na kolanach, w taki sposób, by znajdowała się poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego zazwyczaj spoczywają najbliżej talerza, następnie do ryb, a do przystawek są w następnej kolejności. Łyżka do zupy spoczywa po prawej stronie jako ostatnia. U wierzchołka talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na napitki zestawione są w następującej kolejności: trochę dalej szklanka na wodę, następnie kieliszek na czerwone wino, na białe i na końcu na musujące napitki i likiery. Po lewej stronie talerza ustawiana jest filiżanka na kawę. Wszystkie trunki popijamy małymi łyczkami, kieliszki stale podtrzymujemy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.
Po zakończeniu posiłku bezwzględnie czekamy na sygnał gospodarzy, wówczas, gdy oni dadzą znak, możemy zdjąć serwetkę z kolan, odłożyć ją przy talerza i nie szurając krzesłem wstać i rzec „dziękuję”.
Płeć niekiedy ma sens
Mimo Pomimo tego, iż w stosunkach biznesowych najistotniejsze jest dystynkcja, jakie się piastuje, są sytuacje, w których kobieta ma wyższość. W przypadku wspólnego biznesowego posiłku, w urzędowej formie, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej miejsce w sąsiedztwie. Przy wstępowaniu do pomieszczenia albo do windy zawsze kobieta wkracza pierwsza. W przypadku jednakże, kiedy drzwi otwierają się do środka pierwszy wchodzi mężczyzna, dlatego że to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Zazwyczaj również przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako sygnał szacunku i gotowości do poparcia.
Reguł savoire-vivre jest niesłychanie mnóstwo i faktycznie warto ten temat zgłębić w wyższym stopniu na swój użytek. Zazwyczaj znajomość całkowicie zaakceptowanych reguł przyzwoli nam właściwie zachować się w bardzo różnych miejscach. Zawsze jednakże wyjeżdżając do kraju o całkowicie różnej kulturze wypada zapoznać się z normami tam panującymi.